Kot europejski to bardziej eleganckie określenie na dachowca, czyli najbardziej pospolitego kota domowego występującego w naszym kraju. Choć dachowce nie są oficjalnie uznawane za rasę, to jednak mają kilka charakterystycznych dla siebie ech, odróżniających je od innych, bardziej „szlachetnie urodzonych” mruczków.
W przypadku dachowców trudno mówić o jakimkolwiek wzorcu, ponieważ koty te mogą wyglądać przeróżnie, zarówno pod kątem umaszczenia, jak i długości sierści. Faktem jest, że najczęściej są to koty krótkowłose, występujące w praktycznie każdym kolorze, w tym „trikolor” (głównie samice).
Wielką zaletą kota europejskiego jest wyjątkowa odporność na choroby, w tym przewlekłe, bakteryjne czy infekcyjne. Koty te zdecydowanie nie są zaliczane do kategorii chorowitych, czego nie można powiedzieć o przedstawicielach wielu szanowanych i popularnych ras.
Decydując się na przygarnięcie dachowca pod swój dach, zwłaszcza w bardzo młodym wieku, nigdy nie mamy pewności, czego się po nim spodziewać. Koty te nie mają jednolitych cech charakteru, mogą być zarówno bardzo spokojne, jak i energiczne. W większości lubią jednak towarzystwo człowieka, choć mogą być ponadprzeciętnie nieufne.
Dachowce, co wynika z ich pochodzenia, są kota o silnym instynkcie łowieckim. Wiąże się z tym jeszcze jedna cecha tych kotów: bardzo trudno jest im zaakceptować zamknięcie w domu czy w mieszkaniu. Preferują swobodne wychodzenie na dwór, aby zaspokoić swoje potrzeby łowieckie.
Koty europejskie nie mają specjalnych wymagań w zakresie środowiska, w jakim żyją. Bez problemu zaadaptują się do mieszkania w domu, w piwnicy, w domku narzędziowym, mogą być zarówno kotami na kolanka, jak i dzielnymi, niezależnymi łowczymi. Nie wymagają przy tym istotnych zabiegów pielęgnacyjnych, co czyni jest kotami bardzo łatwymi i niekłopotliwymi w utrzymaniu.